معنی سیاه و سفید

سیاه سفید. [سیا س َ / س ِ] (ص مرکب) رجوع به سیاه سپید و غیاث اللغات شود.

سیاه و سفید فرق کردن. [ه ُ س َ / س ِ ف َ ک َ دَ] (مص مرکب) کنایه از سواد داشتن یعنی مصحف کتاب خواندن. (از برهان). کنایه از ملکه ٔ خواندن و امتیاز در هر چیز بهم رسانیدن. (آنندراج).

Black-And-White, Pied, Pinto

ابلق

ابقع

ارقم

ابلق

ابلق

ارغم

جو گندمی

خشی

خاکستری

جو گندمی

باندا

brizzolato

آن چه که به رنگ برف یا شیر باشد، ابیض. مق. سیاه. اسود، (کن.) ظاهر، نمایان. سفید و اسپید و سپی نیز گویند. [خوانش: (س یا سَ) [په.] (ص.) = سپید: ]

236